No,ale rozgadałam się:)Mam przecież napisać dla was posta o końcu roku,a nie o moich planach.Więc zacznę od początku.O godzinie 10,wszyscy zeszliśmy na salę gimnastyczną.
Po przemówieniu dyrektor,odbyło się przekazanie sztandaru klasie V.Następnie mówiliśmy role,związane z zakończeniem roku szkolnego.Później było najgorsze:(
Siedzieliśmy na krzesełkach,a pani wyczytywała kolejno,po odbiór świadectwa.Już wiedziałam,że dobiega koniec naszej przygody,i że zaraz będzie trzeba się pożegnać:(:(:(
Gdy Pani skończyła już dziękować,za te lata spędzone razem,zapadła cisza.Po chwili,panie,które kupowały prezent dla wychowawczyni(oczywiście złożyliśmy się ;),podeszły do niej i go jej wręczyły.
Pani dziękowała za podarunek,a mnie coś zaczęło ściskać w gardle .Oczy zaczęły się szklić,a po policzkach poleciały pierwsze łzy.No i nadeszła ta końcowa chwila.Zaczęliśmy się do siebie przytulać i przesyłać sobie ostatnie uśmiechy.Gdy wszyscy już się rozeszli, razem z Tinką,zrobiłyśmy sobie ostatnie,pamiątkowe zdjęcia w TEJ szkole......Mogłabym tak pisać i pisać,ale kiedyś trzeba skończyć prawda?:)
Pewnie znajdzie się,taka osoba,która czyta tego posta,i która znalazła się w podobnej sytuacji.Może przypomina sobie teraz o swojej rozłące niekoniecznie z klasą,może to być z kimś dla niej ważnym,np.z Mamą,Babcią,Dziadkiem.MOŻE WŁAŚNIE TO TY TO CZUJESZ?!Wiem jak to jest trudno pogodzić się z czyjąś śmiercią,albo rozłąką z ukochaną osobą.Pamiętajcie jednak to,żeby nigdy się nie poddawać i nie załamywać w kryzysowych sytuacjach, tylko walczyć dalej i pokazywać światu,że wy też możecie być szczęśliwi,że nie jest tak łatwo was sprowadzić na złą drogę i,że wy też umiecie dążyć do swych marzeń i celów.Tego WAM życzę :)
Mam nadzieję,że choć jedna osoba przeczyta tego długiego posta:):):)
Miałem tak samo :c
OdpowiedzUsuń;c
Usuń